எனது அண்மைக் கவிதை

உயிர்கள் உவந்து வாழ்கவே

கருமை கரைந்திட பொன்னொளிக் கதிர்களொடு

காலை புலர்ந்தது உலகம் உயிர்த்திடவே

இருகண் இன்புற இலங்கிடும் இயற்கை

இன்தமிழ்க் கவிதை விரித்திடும் இறக்கை

பாதங்கள் பழகின பச்சைப் புல்லிடை

செவிகள் தோய்ந்தன புள்ளின ஓசையில்

மூக்கும் துய்த்தது மயக்குறு சுகந்தமே

கண்கள் உண்டன கவின்மிகு காட்சிகள்

சின்னஞ்சிறு பறவை கூட்டாய்க் குளித்திட

கன்னங்கரேலெனப் பெருவயிற்று எருமைகள்

கன்றுகள் தொடர்ந்தசைய சேறாடச் சென்றிட

கறப்பாடாம் கறுப்பாடும் மந்தையென மேய்ந்திடுமே

சுரந்து சுரந்து புரக்கும் சுந்தரப் பசுக்கள்தம்

சுற்றமொடு கன்றாட மேய்ச்சல் நிலம் நோக்கிட

பஞ்சாரம் விடுத்துக் கோழிகள் குஞ்சொடு கிளறிட

பார்த்துவக்கப் பலவுண்டாம் சிங்காரச் சிற்றூரிடையே 

நாள் முழுதும் நடந்திடலாம் நந்தவனங்களிடை

நறுமலர்கள் கொய்திடலாம் நாதன் அடிசூட

சுவைமிகு கனிகள் தேனொடு தேர்ந்திடலாம்

சுனைதரு குளிர்நீர் சுகமாய்ப் பருகிடலாம்

குளத்து மீன்கூட்டம் குதுகலித்துக் கூடியாட

குத்துடை கொக்கும் ஒற்றைக்கால் தவமிருக்க

வண்ணத்துப் பூச்சிகளின் பூவிருக்கை மாநாட்டில்  

வாத்துகள் ஒலியெழுப்பி வளையவளைய வந்தனவே !

அடர்ந்த வனங்களில் அழகியல் மோனிக்க

ஆர்க்கும் அருவிகள் ஆனந்தத் தாண்டவமிட

தருக்கள் மலர்மெத்தை தரைமீது தாம்விரிக்க

தளும்பும் தடாகத் தாமரை முகம் விரிக்குமே !

தெருட்டும் மின்னலொடு இடியுந்தான் முழங்கிட

மருளும் மானினம் மாயமாய்த் தாவிட

கருவண்டுக் கூட்டமோ கள்ளுண்டு பண்ணிசைக்க

கருமேகம் வான்கண்டு கானமயில் களிநடமிடுமே ! 

மலையுறை மந்திகள் கிளைவிட்டுக் கிளையாட

கலையுறை கற்றளி காவியங்கள் கதைத்திட

குன்றன்ன களிறுந்தன் பிடியுடன் பிணைந்தாட

குறுகுறுப்புக் குறியீடாய்க் குறுமுயல் குதித்தோடுமே !

உண்ணவும் பருகவும் சுவைக்கவும் தரிக்கவும்

உடுக்கவும் உறங்கவும் உவக்கவும் உறையவும்

இயற்றவும் இசைக்கவும் இயங்கவும் இயல்வது

இயற்கையின் இனிய இயக்கம் அன்றோ ?

மண்ணும் மலையும் மாகடலும்

நீரும் நெருப்பும் நீள்விசும்பும்

வளியும் ஒளியும் ஒருங்கே

      உயிர்கள் உவந்து வாழவேயாம் ! 

கருத்துள்ள பாடல்கள் சிந்தைக்கு விருந்து. இனிய இசை செவிக்கு விருந்து. இசையுடன் கூடிய பாடல்களோ இனிதினும்  இனியவை.  என்  பாடல்கள் சிலவற்றை  இசைக்கலைஞர்களின் இனிய குரலில் இசைக்கச் செய்து ஒலிக்கோப்பாக இணைத்துள்ளேன். கேட்டு மகிழ இதைச் சொடுக்கவும் :

 

    புதுப்புனல் கொணர்வாய் பொன்னியே

வாழி நீ வருவாய் எம் காவிரித்தாயே

வழி மீது உயிர் வைத்துக் காத்திருப்போமே

குடகினில் பிறந்தோய் குதித்தோடி வந்தாயே

குன்றா மாமேகம் கொடுக்கப் பெருகுவையே

வளநாடாம் கன்னடம் கடந்து  தவழ்ந்தாயே

வழியெலாம் வண்டல் வளப்பம் நிறைப்பாயே

மேட்டூரில் தேங்கி நின்று மெதுவாய் நீள்வாயே

கொடுமுடி மும்மூர்த்தி முகம்பார்த்து நடந்தாயே

கடம்பவன ஈசனைக் கண்ணாரக் காண்பாயே

செந்துறைப் படியேறி பரமனைப் பாடினாயே

குணசீல கோவிந்தன் குளிர்ந்திடவே குனித்தாயே

கொள்ளிடம் கிளைத்தே அரங்கனை அணைத்தாயே

சிராப்பள்ளிக் குன்றானை அடிதொட்டு அகன்றாயே

கல்லணை புக்கி வாய்க்காலென வடிவாயே

அய்யாறாய் ஆகித்தான் கும்பநகர் செழித்தாயே

ஆரூரை  அடுத்து ஆடுதாண்டும் காவிரியே

மூங்கில் படுகையிலே பண்ணிசைத்தோம்

கரும்புக் காட்டிடையே களித்திருந்தோம்

வாழைத் தோட்டத்தே வளங்கொழித்தோம்

வெம்பசிக்கு செந்நெல் செழித்திருந்தோம்

கனிகள் சுவைத்தோம் மலர்கள் சூடினோம்

தாகம் தீர்த்தோம் தாம்பூலம் தரித்தோம்

கழனி காத்தோம் கலைகள் வார்த்தோம்

காவிரியே நின்னால் நெடுநாள் யாமும்

நலிவுற்றே இன்று நீ நடை தளர்ந்தாய்

நதி இழந்து நாங்களும் நலமழிந்தோம்

அகண்ட காவிரியும் அடி சுடலாயிற்றே

ஆழ்துளைக் கிணறுகள் அடிவயிறுயேற்றே

வாழையொடு வெற்றிலை கரும்புந்தான் காணலியே

நெல்விளைந்த வயலெலாம் வீட்டுமனை ஆயிற்றே

பொங்கிய பொன்னியும் புனல் இழக்கலாகுமோ ?

காமதேனும் தன் சுரப்பு இழக்கக் கூடுமோ ?

வனப்புறு நல்லாள் நீரிழந்து நலிய

வான்மழை பொய்த்து வளமெலாம் குன்ற

மன்னுயிர் பிழைத்து மனமெலாம் திரிய

நின்கடனன்றோ தாயே எம்முயிர் காப்பதும் 

புதுப்புனல் கொணர்வாய் பொன்னியே

புண்ணியத் துறைகள் யாமாடவே

கரைபுரண்டு ஓடுவாய் அன்னையே

காலமும் களஞ்சியந்தான் காத்திடவே